Συλλογική ζήτηση
Η συνολική ζήτηση είναι μια οικονομική μέτρηση του συνολικού όγκου της ζήτησης για όλα τα έτοιμα προϊόντα και υπηρεσίες που παράγονται σε μια οικονομία. Η συνολική ζήτηση εκφράζεται ως το συνολικό χρηματικό ποσό που ανταλλάσσεται για τα αγαθά και τις υπηρεσίες σε συγκεκριμένο επίπεδο τιμής και χρονικό σημείο.
1:38Συλλογική ζήτηση
Κατανόηση της συνολικής ζήτησης
Η συνολική ζήτηση αντιπροσωπεύει τη συνολική ζήτηση αγαθών και υπηρεσιών σε οποιοδήποτε δεδομένο επίπεδο τιμών σε μια δεδομένη περίοδο. Η συνολική ζήτηση σε μακροπρόθεσμη βάση ισούται με το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ), διότι οι δύο μετρήσεις υπολογίζονται με τον ίδιο τρόπο. Το ΑΕΠ αντιπροσωπεύει τη συνολική ποσότητα αγαθών και υπηρεσιών που παράγονται σε μια οικονομία, ενώ η συνολική ζήτηση είναι η ζήτηση ή η επιθυμία για αυτά τα αγαθά. Ως αποτέλεσμα των ίδιων μεθόδων υπολογισμού, η συνολική ζήτηση και το ΑΕΠ αυξάνουν ή μειώνονται μαζί.
Από τεχνική άποψη, η συνολική ζήτηση ισοδυναμεί με το ΑΕγχΠ μακροπρόθεσμα μετά την προσαρμογή του για το επίπεδο των τιμών. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η βραχυπρόθεσμη συνολική ζήτηση μετρά τη συνολική παραγωγή για ένα ενιαίο ονομαστικό επίπεδο, με το οποίο η ονομαστική τιμή δεν προσαρμόζεται στον πληθωρισμό. Άλλες παραλλαγές των υπολογισμών μπορούν να συμβούν, ανάλογα με τις μεθοδολογίες που χρησιμοποιούνται και τα διάφορα στοιχεία.
Η συνολική ζήτηση αποτελείται από όλα τα καταναλωτικά αγαθά, τα κεφαλαιουχικά αγαθά (εργοστάσια και εξοπλισμό), τις εξαγωγές, τις εισαγωγές και τα προγράμματα κρατικών δαπανών. Οι μεταβλητές θεωρούνται όλες οι ίδιες εφόσον εμπορεύονται στην ίδια αγοραία αξία.
Βασικές τακτικές
- Η συνολική ζήτηση είναι ένα οικονομικό μέτρο της συνολικής ζήτησης για όλα τα έτοιμα προϊόντα και υπηρεσίες που παράγονται σε μια οικονομία.
- Η συνολική ζήτηση εκφράζεται ως το συνολικό ποσό των χρημάτων που δαπανώνται για τα αγαθά και τις υπηρεσίες σε συγκεκριμένο επίπεδο τιμής και χρονικό σημείο.
- Η συνολική ζήτηση αποτελείται από όλα τα καταναλωτικά αγαθά, τα κεφαλαιουχικά αγαθά (εργοστάσια και εξοπλισμό), τις εξαγωγές, τις εισαγωγές και τις κρατικές δαπάνες.
Συνολική καμπύλη ζήτησης
Αν υποτεθεί ότι η συνολική ζήτηση θα γραφτεί γραφικά, το συνολικό ποσό των ζητούμενων αγαθών και υπηρεσιών αντιπροσωπεύεται στον οριζόντιο άξονα Χ και το συνολικό επίπεδο τιμών του συνόλου των αγαθών και υπηρεσιών αντιπροσωπεύεται στον κάθετο άξονα Y.
Η καμπύλη αθροιστικής ζήτησης, όπως και οι περισσότερες τυπικές καμπύλες ζήτησης, κλίνει προς τα κάτω από αριστερά προς τα δεξιά. Η ζήτηση αυξάνεται ή μειώνεται κατά μήκος της καμπύλης, καθώς οι τιμές για αγαθά και υπηρεσίες αυξάνονται ή μειώνονται. Επίσης, η καμπύλη μπορεί να μετατοπιστεί λόγω μεταβολών στην προσφορά χρήματος ή αυξήσεων και μειώσεων των φορολογικών συντελεστών.
Υπολογισμός της συνολικής ζήτησης
Η εξίσωση για τη συνολική ζήτηση προσθέτει το ποσό των καταναλωτικών δαπανών, των ιδιωτικών επενδύσεων, των κρατικών δαπανών και του καθαρού ποσού των εξαγωγών και των εισαγωγών. Ο τύπος εμφανίζεται ως εξής: AD = C + I + G + Nx
Που:
- C = καταναλωτικές δαπάνες για αγαθά και υπηρεσίες
- I = Ιδιωτικές επενδύσεις και εταιρικές δαπάνες σε μη τελικά κεφαλαιουχικά αγαθά (εργοστάσια, εξοπλισμός κ.λπ.)
- G = Δημόσιες δαπάνες για δημόσια αγαθά και κοινωνικές υπηρεσίες (υποδομή, Medicare κ.λπ.)
- Nx = Καθαρές εξαγωγές (εξαγωγές μείον εισαγωγές)
Ο παραπάνω τύπος συνολικής ζήτησης χρησιμοποιείται επίσης από το Γραφείο Οικονομικής Ανάλυσης για τη μέτρηση του ΑΕΠ στις ΗΠΑ
Παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν τη συνολική ζήτηση
Ακολουθούν μερικοί από τους βασικούς οικονομικούς παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν τη συνολική ζήτηση σε μια οικονομία.
Μεταβολές επιτοκίων
Το αν τα επιτόκια αυξάνονται ή μειώνονται θα επηρεάσουν τις αποφάσεις των καταναλωτών και των επιχειρήσεων. Τα χαμηλότερα επιτόκια θα μειώσουν το κόστος δανεισμού για είδη μεγάλου εισιτηρίου, όπως συσκευές, οχήματα και σπίτια. Επίσης, οι εταιρείες θα είναι σε θέση να δανείζονται με χαμηλότερα επιτόκια, γεγονός που τείνει να οδηγήσει σε αύξηση των κεφαλαιουχικών δαπανών.
Αντίθετα, τα υψηλότερα επιτόκια αυξάνουν το κόστος δανεισμού για τους καταναλωτές και τις επιχειρήσεις. Ως αποτέλεσμα, οι δαπάνες τείνουν να μειώνονται ή να αυξάνονται με βραδύτερο ρυθμό, ανάλογα με την έκταση της αύξησης των επιτοκίων.
Έσοδα και Πλούτος
Καθώς αυξάνεται ο πλούτος των νοικοκυριών, η συνολική ζήτηση συνήθως αυξάνεται επίσης. Αντίθετα, η πτώση του πλούτου οδηγεί συνήθως σε χαμηλότερη συνολική ζήτηση. Η αύξηση της προσωπικής αποταμίευσης θα οδηγήσει επίσης σε λιγότερη ζήτηση για αγαθά, η οποία τείνει να συμβαίνει κατά τη διάρκεια της ύφεσης. Όταν οι καταναλωτές αισθάνονται καλά για την οικονομία, τείνουν να δαπανούν περισσότερο οδηγώντας σε μείωση των αποταμιεύσεων.
Αλλαγές στις προσδοκίες για τον πληθωρισμό
Οι καταναλωτές που αισθάνονται ότι ο πληθωρισμός θα αυξηθεί ή οι τιμές θα αυξηθούν, τείνουν να κάνουν αγορές τώρα, γεγονός που οδηγεί στην αύξηση της συνολικής ζήτησης. Αλλά εάν οι καταναλωτές πιστεύουν ότι οι τιμές θα πέσουν στο μέλλον, η συνολική ζήτηση τείνει επίσης να μειωθεί.
Αλλαγές στην ισοτιμία συναλλάγματος
Αν η αξία του δολαρίου πέσει (ή αυξηθεί), τα ξένα αγαθά θα γίνουν περισσότερα (ή λιγότερο ακριβά). Εν τω μεταξύ, τα προϊόντα που κατασκευάζονται στις ΗΠΑ θα γίνουν φθηνότερα (ή πιο ακριβά) για τις ξένες αγορές. Συνεπώς, η συνολική ζήτηση θα αυξηθεί (ή θα μειωθεί).
Οικονομικές συνθήκες και συνολική ζήτηση
Οι οικονομικές συνθήκες μπορούν να επηρεάσουν τη συνολική ζήτηση, ανεξάρτητα από το αν οι συνθήκες αυτές προέρχονται από εγχώριες ή διεθνείς συνθήκες. Η κρίση των ενυπόθηκων δανείων του 2008 είναι ένα καλό παράδειγμα μείωσης της συνολικής ζήτησης λόγω των οικονομικών συνθηκών.
Η χρηματοπιστωτική κρίση το 2008 και η μεγάλη ύφεση που άρχισε το 2009 είχαν σοβαρό αντίκτυπο στις τράπεζες λόγω των τεράστιων ποσών υποθήκης από στεγαστικά δάνεια. Ως αποτέλεσμα, οι τράπεζες ανέφεραν εκτεταμένες οικονομικές ζημίες που οδήγησαν σε συρρίκνωση του δανεισμού, όπως φαίνεται στο γράφημα στα αριστερά παρακάτω. Όλα τα γράμματα και τα στοιχεία παρασχέθηκαν από την Έκθεση Νομισματικής Πολιτικής της Federal Reserve στο Κογκρέσο του 2011.
Με λιγότερα δάνεια στην οικονομία, οι επιχειρηματικές δαπάνες και οι επενδύσεις μειώθηκαν. Από τη γραφική παράσταση στη δεξιά πλευρά, παρατηρούμε σημαντική μείωση των δαπανών για φυσικές δομές όπως τα εργοστάσια καθώς και ο εξοπλισμός και το λογισμικό καθ 'όλη τη διάρκεια του 2008 και του 2009.
Με τις επιχειρήσεις που υποφέρουν από μικρότερη πρόσβαση σε κεφάλαια και λιγότερες πωλήσεις, άρχισαν να απολύουν εργαζόμενους. Το γράφημα στα αριστερά δείχνει την άνοδο της ανεργίας που σημειώθηκε κατά τη διάρκεια της ύφεσης. Ταυτόχρονα, ο ρυθμός αύξησης του ΑΕγχΠ συρρικνώθηκε επίσης το 2008 και το 2009, πράγμα που σημαίνει ότι η συνολική παραγωγή στην οικονομία συρρικνώθηκε κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Το αποτέλεσμα μιας οικονομίας με χαμηλές επιδόσεις και της ανερχόμενης ανεργίας ήταν η μείωση της προσωπικής κατανάλωσης ή των καταναλωτικών δαπανών - τονίζεται στο γράφημα στα αριστερά. Οι προσωπικές αποταμιεύσεις αυξήθηκαν επίσης καθώς οι καταναλωτές έμειναν σε μετρητά λόγω αβέβαιου μέλλοντος και αστάθειας στο τραπεζικό σύστημα. Μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι οι οικονομικές συνθήκες που προέκυψαν το 2008 και τα επόμενα χρόνια οδηγούν σε μικρότερη συνολική ζήτηση από τους καταναλωτές και τις επιχειρήσεις.
Συνολική διαμάχη ζήτησης
Όπως είδαμε στην οικονομία το 2008 και το 2009, η συνολική ζήτηση μειώθηκε. Ωστόσο, υπάρχει μεγάλη συζήτηση μεταξύ των οικονομολόγων ως προς το εάν η συνολική ζήτηση επιβραδύνθηκε, οδηγώντας σε χαμηλότερη ανάπτυξη ή συρρίκνωση του ΑΕΠ, οδηγώντας σε μικρότερη συνολική ζήτηση . Το αν η ζήτηση οδηγεί στην ανάπτυξη ή το αντίστροφο είναι η έκδοση οικονομολόγων του παλαιού ερωτήματος για το τι ήρθε πρώτον - το κοτόπουλο ή το αυγό.
Η αύξηση της συνολικής ζήτησης ενισχύει επίσης το μέγεθος της οικονομίας όσον αφορά το μετρούμενο ΑΕΠ. Ωστόσο, αυτό δεν αποδεικνύει ότι η αύξηση της συνολικής ζήτησης δημιουργεί οικονομική ανάπτυξη. Δεδομένου ότι το ΑΕγχΠ και η συνολική ζήτηση μοιράζονται τον ίδιο υπολογισμό, μόνο η ανάλυσή τους αυξάνεται ταυτόχρονα. Η εξίσωση δεν δείχνει ποια είναι η αιτία και ποιο είναι το αποτέλεσμα.
Η σχέση μεταξύ ανάπτυξης και συνολικής ζήτησης αποτέλεσε αντικείμενο μεγάλων συζητήσεων στην οικονομική θεωρία για πολλά χρόνια.
Οι πρώιμες οικονομικές θεωρίες υποθέτουν ότι η παραγωγή είναι η πηγή της ζήτησης. Ο γαλλικός κλασικός φιλελεύθερος οικονομολόγος Jean-Baptiste Say του 18ου αιώνα ανέφερε ότι η κατανάλωση περιορίζεται στην παραγωγική ικανότητα και ότι οι κοινωνικές απαιτήσεις είναι ουσιαστικά απεριόριστες, μια θεωρία που αναφέρεται ως νόμος του Say.
Ο νόμος του Say κυβερνούσε μέχρι τη δεκαετία του 1930, με την έλευση των θεωριών του βρετανού οικονομολόγου John Maynard Keynes. Ο Κέινς, υποστηρίζοντας ότι η ζήτηση οδηγεί την προσφορά, έβαλε τη συνολική ζήτηση στην έδρα του οδηγού. Οι κεϋνσιανοί μακροοικονομικοί πιστεύουν από τότε ότι η τόνωση της συνολικής ζήτησης θα αυξήσει την πραγματική μελλοντική παραγωγή. Σύμφωνα με τη θεωρία της ζήτησης, το συνολικό επίπεδο της παραγωγής στην οικονομία καθοδηγείται από τη ζήτηση αγαθών και υπηρεσιών και προωθείται από τα χρήματα που δαπανώνται για τα αγαθά και τις υπηρεσίες. Με άλλα λόγια, οι παραγωγοί αναζητούν αυξανόμενα επίπεδα δαπανών ως ένδειξη αύξησης της παραγωγής.
Ο Keynes θεωρούσε ότι η ανεργία αποτελεί υποπροϊόν της ανεπαρκούς συνολικής ζήτησης, διότι τα επίπεδα των μισθών δεν θα προσαρμοστούν προς τα κάτω αρκετά γρήγορα ώστε να αντισταθμίσουν τις μειωμένες δαπάνες. Πιστεύει ότι η κυβέρνηση θα μπορούσε να δαπανήσει χρήματα και να αυξήσει τη συνολική ζήτηση έως ότου ανακατανεμηθούν άεργοι οικονομικοί πόροι, συμπεριλαμβανομένων των εργοδοτών.
Άλλες σχολές σκέψης, κυρίως η Αυστριακή Σχολή και οι πραγματικοί θεωρητικοί του επιχειρηματικού κύκλου, ακούνε πίσω στο Say. Τονίζουν ότι η κατανάλωση είναι δυνατή μόνο μετά την παραγωγή. Αυτό σημαίνει ότι η αύξηση της παραγωγής οδηγεί σε αύξηση της κατανάλωσης και όχι στην άλλη. Οποιαδήποτε προσπάθεια αύξησης των δαπανών και όχι βιώσιμης παραγωγής προκαλεί μόνο κακή κατανομή του πλούτου ή υψηλότερες τιμές ή και τα δύο.
Ο Κέινς υποστήριξε επίσης ότι τα άτομα θα μπορούσαν να καταλήξουν σε καταστροφική παραγωγή περιορίζοντας τις τρέχουσες δαπάνες - για παράδειγμα, με την αποταμίευση χρημάτων. Άλλοι οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι η συσσώρευση μπορεί να επηρεάσει τις τιμές, αλλά δεν αλλάζει απαραίτητα τη συσσώρευση κεφαλαίου, την παραγωγή ή τη μελλοντική παραγωγή. Με άλλα λόγια, η επίδραση της εξοικονόμησης χρημάτων ενός ατόμου - περισσότερο του διαθέσιμου κεφαλαίου για τις επιχειρήσεις - δεν εξαφανίζεται λόγω έλλειψης δαπανών.
Περιορισμοί της συνολικής ζήτησης
Η συνολική ζήτηση είναι χρήσιμη για τον προσδιορισμό της συνολικής δύναμης των καταναλωτών και των επιχειρήσεων σε μια οικονομία. Δεδομένου ότι η συνολική ζήτηση μετράται βάσει αγοραίων τιμών, αντιπροσωπεύει μόνο την συνολική παραγωγή σε ένα δεδομένο επίπεδο τιμών και δεν αντιπροσωπεύει αναγκαστικά την ποιότητα ή το βιοτικό επίπεδο.
Επίσης, η συνολική ζήτηση μετρά πολλές διαφορετικές οικονομικές συναλλαγές μεταξύ εκατομμυρίων ατόμων και για διαφορετικούς σκοπούς. Ως αποτέλεσμα, μπορεί να αποτελέσει πρόκληση όταν προσπαθούμε να προσδιορίσουμε την αιτιότητα της ζήτησης και να εκτελέσουμε μια ανάλυση παλινδρόμησης, η οποία χρησιμοποιείται για να καθορίσει πόσες μεταβλητές ή παράγοντες επηρεάζουν τη ζήτηση και σε ποιο βαθμό.
Σύγκριση επενδυτικών λογαριασμών Όνομα παροχέα Περιγραφή Αποκάλυψη διαφημιζόμενου × Οι προσφορές που εμφανίζονται σε αυτόν τον πίνακα προέρχονται από συνεργασίες από τις οποίες η Investopedia λαμβάνει αποζημίωση.