Κανόνας μη διάκρισης
Ένας κανόνας μη διάκρισης είναι μια ρήτρα που περιλαμβάνεται στα ειδικά προγράμματα συνταξιοδότησης, όπου αναφέρεται ότι όλοι οι εργαζόμενοι μιας εταιρείας πρέπει να είναι επιλέξιμοι για τις ίδιες παροχές, ανεξάρτητα από τη θέση τους στην εταιρεία. Ο κανόνας διατηρεί τα σχέδια να εισάγει διακρίσεις έναντι των εργαζομένων με υψηλό βαθμό αποζημίωσης και των στελεχών της εταιρείας. Απαιτούνται κανόνες μη διάκρισης για να θεωρείται ένα σχέδιο σύμφωνα με τον νόμο περί ασφάλειας εισοδήματος από συνταξιοδοτικό προσωπικό (ERISA).
ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ Κανόνας μη διάκρισης
Οι κανόνες μη διακρίσεως πρέπει να διατηρούνται ακόμη και όταν τα σχέδια συνταξιοδότησης όπως τα 401 (k) s τροποποιούνται ή μεταβιβάζονται σε άλλο διαχειριστή, σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές ERISA. Μια εταιρεία μπορεί να προσφέρει μη εξειδικευμένα σχέδια, πράγμα που σημαίνει ότι οι εισφορές δεν είναι εκπεστέες από τον φόρο, έχουν διακριτική ή επιλεκτική φύση, επιπλέον των τυποποιημένων σχεδίων.
Η ιστορία της ERISA
Η ERISA τέθηκε σε ισχύ το 1974 για την προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων στα προγράμματα συνταξιοδότησης που προσφέρουν οι εργοδότες τους. Συγκεκριμένα, τέθηκε σε εφαρμογή αυτό το σύνολο νόμων για την αντιμετώπιση παρατυπιών στη διαχείριση ορισμένων μεγάλων συνταξιοδοτικών προγραμμάτων. Εκτός από τους κανόνες διακρίσεων που ορίζουν ότι όλοι οι συμμετέχοντες στο πρόγραμμα πρέπει να αντιμετωπίζονται εξίσου, η ERISA διασφαλίζει τα συνταξιοδοτικά κεφάλαια από κακοδιαχείριση των εργοδοτών.
Ο διαχειριστής του σχεδίου πρέπει να διαχειρίζεται τα περιουσιακά στοιχεία του προγράμματος και να λαμβάνει αποφάσεις προς το συμφέρον των συμμετεχόντων στο σχέδιο. Ο διαχειριστής δεν μπορεί να πουλήσει στοιχεία ενεργητικού στο σχέδιο ή να κερδίσει προμήθειες από επενδύσεις σε σχέδια. Επίσης, τα περιουσιακά στοιχεία του προγράμματος πρέπει να διατηρούνται χωριστά από τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας Όσον αφορά τις επιλογές επένδυσης, οι καταπιστευματοδόχοι για το σχέδιο πρέπει να ακολουθούν τον κανόνα των συνετών επενδυτών που αναφέρεται στο κεφάλαιο "Διαχείριση χρεωστών πελατών".
Μια δήλωση επενδυτικής πολιτικής συνιστάται να χρησιμεύσει ως κατευθυντήρια γραμμή για τη λήψη επενδυτικών αποφάσεων. Η δήλωση μπορεί να περιλαμβάνει σχόλια σχετικά με την ανοχή κινδύνου, τη φιλοσοφία των επενδύσεων, τους χρονικούς ορίζοντες, τις κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων και τις προσδοκίες όσον αφορά τα ποσοστά απόδοσης.
Η ERISA διαθέτει επίσης απαιτήσεις για κατοχύρωση δικαιωμάτων προαίρεσης. Οι παροχές στο σχέδιο μπορεί να απαιτήσουν περίοδο κατοχύρωσης πριν οι εργαζόμενοι κερδίσουν το δικαίωμα στην παροχή αν εγκαταλείψουν την εταιρεία. Οι κανονισμοί ERISA περιορίζουν τη διάρκεια μιας τέτοιας περιόδου κατοχύρωσης σε εύλογο χρονοδιάγραμμα.
Δεν εμπίπτουν όλα τα σχέδια εργοδότη στο ERISA. Για παράδειγμα, τα κυβερνητικά σχέδια αφυπηρέτησης εξαιρούνται από την ERISA. Οι IRA δεν υπόκεινται στην ERISA επειδή ένας ατομικός λογαριασμός αποχώρησης (IRA) δεν θεωρείται πρόγραμμα εργοδότη. Επίσης, μη επιλεγέντα σχέδια, τα οποία δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για εκπεστέες από τη φορολογία εισφορές, δεν υπόκεινται σε ERISA.
Για τις μικρές επιχειρήσεις, ένα Απλοποιημένο Σχέδιο Συντάξεων Απασχόλησης είναι βασικά ένας ΙΡΑ που έχει συσταθεί από έναν εργοδότη, έτσι ώστε να μπορεί να συμβάλει στην αποταμίευση συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Συνήθως, τα σχέδια αυτά δεν υπόκεινται στους κανονισμούς ERISA.
Σύγκριση επενδυτικών λογαριασμών Όνομα παροχέα Περιγραφή Αποκάλυψη διαφημιζόμενου × Οι προσφορές που εμφανίζονται σε αυτόν τον πίνακα προέρχονται από συνεργασίες από τις οποίες η Investopedia λαμβάνει αποζημίωση.